Υπάρχει μια «συνάδελφος», «συμπαίκτης» του Γιάννη Σπαλιάρα στο τελευταίο μυθιστόρημα του Τζόναθαν Κόου, «11» (εκδόσεις Πόλις). Πηγαίνει κι αυτή, απελπισμένη καθώς είναι από τη φτώχεια και την υποασχόληση λόγω κρίσης και περικοπών στις κοινωνικές υπηρεσίες, στο αντίστοιχο βρετανικό παιχνίδι επιβίωσης, εκπροσωπώντας τον κλάδο των ex-διάσημων. Ήταν κι αυτή κάποτε, πολύ παλιά, celebrity στην Αγγλία του μυθιστορήματος. Περιγράφει ο Κόου πως σκόραρε ένα σουξέ στο top40. Ένα γλυκερό χαζοτράγουδο, που όμως δεν έφτασε για να τη σώσει: χρεωμένη και τρελαμένη, μπαίνει στο παιχνίδι για να ανακαλύψει πόσο ακόμα χειρότερα μπορούν να γίνουν τα πράγματα, καθώς η γενιά του twitter και του fb ξεφορτώνει στη Βαλ, έτσι την έλεγαν, τόνους ψηφιακού μίσους και ειρωνείας. Ένα εξαιρετικό σχόλιο του Κόου για την εποχή των τηλεπαιχνιδιών-ψήφου, για τον κανιβαλισμό, την εντέχνως σκηνοθετημένη εικόνα, που όσο και να πιστεύουν «οι παίκτες» πως μπορούν να ελέγξουν, ώστε να κερδίσουν το παιχνίδι, εντούτοις όλα είναι προαποφασισμένα από την «Παραγωγή».
Στην περίπτωση βέβαια του ελληνικού Survivor και του Γιάννη -by his own words I fucked some thousands pussies- Σπαλιάρα, έτσι όπως τον έβλεπα με την κορμάρα και την sixpackάρα του να ιδρώνει στην άμμο του Άγιου Δομίνικου κυνηγώντας με τους συμπαίκτες το έπαθλο των 100.000 ευρώ, δεν ξέρω τι θα συμβεί. Αν δηλαδή οι σκηνοθέτες και το κονκλάβιο θα τον πριμοδοτήσουν σε «συμπεριφορά – εικόνα» ή θα τον καταβαραθρώσουν. Τι εννοώ. Αλλά πρώτα γιατί είδα Survivor και δεν είδα το τέταρτο επεισόδιο από το «Homeland», προτιμώντας να χαζεύω τον Γιάννη το λιοντάρι του έρωτα: 1) Δημοσιογραφική περιέργεια, αλλά και προσπάθεια κοινωνικοποίησης και συντονισμού από πλευράς μου με «αυτά που θέλει ο κόσμος». 2) Εξαναγκάστηκα, ναι, εξαναγκάστηκα: η καλή μου ήθελε να το δει, γιατί ο «Σπαλιάρας είναι πολύ γκόμενος, άκομψος μεν μ' αυτά τα χαζά που δήλωσε για το ερωτικό παλμάρε του, αλλά πολύ ωραίο παιδί. Το γράφω το Homeland, θα το δούμε μετά», είπε. Κι είπα από μέσα μου, «Α, έτσι είσαι άπιστη; Θα τον δω και θα του ρίξω χίλιες βουβές κατάρες και ματιάσματα του τύπου. Γαμώ το σπίτι μου και τη μία τηλεόραση που έχουμε».
Νομίζω πως τα κατάφερα: η ομάδα του Σπαλιάρα, οι «Διάσημοι», έχασαν από τους «άσημους». Που για ευνόητους λόγους, αμαρτία να διαχωρίζουμε τους ανθρώπους στην ψύχρα, σκέφτηκαν αυτοί που εξ ορισμού στην τηλεόραση αυτό κάνουν, τους διαχωρίζουν. Και τους ονόμασαν «Μαχητές». Yeah, Σπαλιάρα, πάρε να έχεις, αγόρι μου, που μου κουβαλήθηκες στον Άγιο Δομίνικο, αλλά και από εκεί μακριά, πάλι θα μας τα φας τα κορίτσια! Χτίζε σπίτι από καλαμιές και μπαμπού μέσα στη ζέστη, ρε γκομενοκλέφτη, ίδρωνε, και να τσιμπήσουν όλα τα κουνούπια της παραλίας αυτή την κορμοστασιά τη λυγερή! Το σύμπαν συνωμότησε, οι «ευχές» έπιασαν, το πρώτο επεισόδιο ξεκίνησε. Κέρδισαν οι «Άσημοι – Μαχητές», κάτι εξίσου ταλαίπωροι δηλαδή, κορίτσια κι αγόρια, που όλο έκαναν τον σταυρό τους πριν διαγωνιστούν στο πλάτσα πλούτσα, και τα σκοινιά, και τα δοκάρια. Χριστιανόπουλα δηλαδή, κύριε ελέησον και εδέησον εγώ να ματσακώσω τα ευρώπουλα. Είμαι σίγουρος ειδικά πως ο Ναουσαίος ο αρραβωνιασμένος, αυτό περιμένει, να ανέβει και στα μάτια της πεθεράς του, που τον χαζεύει στη Νάουσα και ξιπάζεται, και μπορεί και να μην μιλάει στις γειτόνισσες από τα «μεγαλεία».
Πόρισμα: Όλοι για τα μπάζα είναι οι παίκτες του νέου Survivor! Πού είναι ο Πρόδρομος κι ο Τσάκας ο φιλόσοφος του Big Brother ή ο Φωκάκης ο Κρητικός άμπαλος, ακόμα κι ο Περικλής το γκάου; Αυτοί κάτι είχαν, ορίτζιναλ λαϊκουριά, σε αντίθεση με τους Survivors, που είναι μέσα στη μόστρα: τατουάζ και ντεκαπάζ, και ωραιάδα, και γένια τριών ημερών, και επαγγέλματα τύπου γιόγκα δασκάλες και ράπερ, ίσα ρε Μπο. Έτσι λένε τον ράπερ - παίκτη, Μπο τον λένε. Όχι Μπάμπη. Γιατί, πέραν της «έχθρας»-βεντέτας μου με τον Σπαλιάρο (γλυκό παιδί είναι, μωρέ, το παραδέχομαι, κούκλος σαν να τον έφτιαξε ο Στέλιος Παρλιάρος, γι’ αυτό τον λέω και Σπαρλιάρο), το όλο παιχνίδι ξεκίνησε άτονα. Κι οι παίκτες πολύ ουάου για τα γούστα μου. Ο κομπέρ Τανιμανίδης λέει «Σερβάιβορ» και «Σερβάιβορ» συνεχώς με προφορά Τσίπρα, ο πολίστας ο Κοκκινάκης απροπόνητος -εδώ εμείς, ρε αγόρι, στο Μεγάλο Πεύκο βγάζαμε άνετα τον στίβο μάχης έχοντας πιει την προηγούμενη νύχτα δέκα μπίρες και τριάντα Μάρλμπορο, ενώ εσύ σερνόσουν σαν αφρισμένο αρκουδάκι. Μπορεί να ξέρει ο Κοκκινάκης από πόλο, δεν το αμφισβητώ, αλλά στις κορύνες βαρούσε στο γάμο του Καραγκιόζη. Το ίδιο ισχύει και για τον ποδοσφαιριστή Λάμπρο Χούτο, που είναι και καλά «παικταράς διεθνής», αλλά τον λιάνισε ο Κινεζοθεσσαλονικιός Τσαγκ. Αυτό το παιδί έγινε το άτομό μου με το καλημέρα! Γεια σου, ρε Τσαγκ, απίστευτα γρήγορε και πονηρέ αίλουρε. Οκ, τον αποθεώνω, γιατί από τον Τσαγκ δεν κινδυνεύω, δεν γουστάρει ερωτικά το κορίτσι μου Άπω Ανατολίτες. Αν και με τα κορίτσια ποτέ δεν ξέρεις, οπότε ας κρατήσω μικρό καλάθι, όταν έρθει η ώρα της ψηφοφορίας. Χα!
Φέτος ψηφίζει ο λαός, εμείς, η ηρωίδα του Τζόναθαν Κόου η Βαλ, στο «11», δεν έπαθε τίποτα μπροστά σ' αυτά που θα τραβήξει ο Τσαγκ -αν τύχει να διαβλέψω ξέρετε τι- και ο Σπαλιάρας. Σαν τις κανονικές εκλογές δηλαδή: μισείς Σταύρο Θεοδωράκη, το ρίχνεις ΣΥΡΙΖΑ. Απλά είναι τα πράγματα: παιχνίδι-ψήφος τακτικής με τη μέθοδο καφρίλας. Αναρωτιέμαι, βέβαια, αν και άλλοι «συνάδελφοι», για να σώσουν τη σχέση τους, θα μαυρίσουν τον Σπαλιάρα, ή είμαι ο μόνος που σκέφτομαι τόσο ταπεινά. Λες; Δεν ξέρω, θα δείξει, μιας και πάει το Homeland και το Legion και το Walking Dead, ω, ρε φίλε, μπλέξαμε με το Survivor.
Τώρα που το σκέφτομαι βέβαια, έτσι σπίτι και σχέση δεν κρατάς. Με μοχθηρία δηλαδή και τακτικιστικό μίσος. Αλλά κι εσύ, ρε Σπαλιάρα, τι ήθελες, ρε αγόρι μου, και πήγες στον Άγιο Δομίνικο; Κι άντε εγώ να σε συγχωρήσω που μας βάζεις δέκα μέτρα κάτω από τη γη να κρυβόμαστε από την ντροπή μας, που δεν έχουμε την ομορφιά και το παράστημα, οι άλλοι όμως; Οι γκόμενες οι χιλιάδες δηλαδή που κουτούπωσες, ως είπες ρε περηφανοκόκορα, και είμαι σίγουρος πως δεν χωρίσατε φιλικά. Μάνα μου, μαύρισμα που θα φας! Τις ξέρεις τις γυναίκες. Τέλος. Σίγουρο είναι.
15°
