«Το έργο διαδραματίζεται κάπου στα Βαλκάνια, τη δεκαετία του ’90, σε μια χώρα που βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού. Ανακαλύπτοντας σε μια πρώην εκκλησία μια έφορος τέχνης την τοιχογραφία “Ο θρήνος του Χριστού” πιστεύει πως αυτή είναι προγενέστερη της αντίστοιχης εικόνας του Τζιότο. Αν αυτό αποδειχτεί, πρόκειται για έναν εθνικό θησαυρό. Ενώ με τη βοήθεια ενός βρετανού ιστορικού τέχνης η έφορος προσπαθεί να αποκαταστήσει την τοιχογραφία και να ανακαλύψει τη χρονολογία δημιουργίας της, εμφανίζονται στο χώρο ο υπουργός Πολιτισμού της χώρας της μαζί με έναν εθνικιστή, έναν ορθόδοξο και έναν καθολικό ιερέα. Ο καθένας τους θα διεκδικήσει την τοιχογραφία για ίδιον όφελος.
Μετά από μια φοβερή λεκτική διαμάχη που θα οδηγήσει σε μια απόφαση, μένουν στο χώρο μόνο οι έφοροι (στους δύο έχει προστεθεί και ένας Αμερικάνος). Τότε θα εισβάλουν πρόσφυγες από 14 χώρες προκειμένου να κρυφτούν από το στρατό που τους κυνηγάει και θα τους κρατήσουν όμηρους, όπως και θα απειλήσουν με την καταστροφή της τοιχογραφίας αν δεν τους δοθεί άσυλο. Η επέμβαση του στρατού θα φέρει τη... λύση.
»Με αυτό το έργο η ομάδα μας, Vice Versa, είχε συστηθεί στο κοινό το 2009. Η Vice Versa απαρτίζεται κυρίως από μετανάστες ή πρόσφυγες και το δυναμικό της ανανεώνεται συνεχώς. Η παράσταση έχει μια ντοκιμαντερίστικη ματιά καθώς συμβαίνουν πολλές παράλληλες δράσεις. Στην “Πεντηκοστή” ακούγονται 15 γλώσσες – οι 14 πρόσφυγες που ζητούν άσυλο μιλούν στη γλώσσα τους. Αυτό που επιθυμώ είναι να καταλάβει ο κόσμος πως εδώ έχουμε μια επαγγελματική παράσταση κι ας παίζουν, εκτός των ηθοποιών, και μη επαγγελματίες. Νομίζω τα λόγια ενός μέλους της ομάδας, ουκρανικής καταγωγής, τα λέει όλα: “Δεν μπορούσα να το πιστέψω πως το θέατρο είναι πιο δύσκολο από το να χτίζεις σπίτια. Τώρα το πιστεύω”».
22°
