«Από τον τίτλο καταλαβαίνεις πως η παράσταση έχει σαρκαστική διάθεση, αν και πιστεύω πως τα… ξινά τα μετατρέπουμε σε γλυκά. Στο δεύτερο μέρος τραγουδάμε, στο πρώτο στίχοι τραγουδιών χρησιμοποιούνται ως διάλογος. Λέει η μία γυναίκα “σ’ αυτή τη γωνιά, στην ίδια τη θέση, πόσο μου αρέσει να κάθομαι μόνη”, για να της απαντήσει ο άνδρας “τι σου ’κανα και πίνεις” και πάει λέγοντας, συνοδεία πάντα μουσικής. Εδώ ειπώνεται το αυτονόητο, που δυστυχώς έχει ξεχαστεί: η αγάπη και ο έρωτας είναι το αντίδοτο στην ασχήμια που ζούμε. Νιώθω σαν να κάνουμε μια καθολική ενυδάτωση. Σε απόσταση ανάσας από τους εξαιρετικούς ηθοποιούς-τραγουδιστές, κάποιοι εξ αυτών μόνιμοι συνεργάτες μου, οι παλιοί θεατές (ξανα)αισθάνονται την ουσία των τραγουδιών και οι νέοι ανακαλύπτουν τους λόγους για τους οποίους αυτά τα τραγούδια αγαπήθηκαν τόσο πολύ. Νιώθοντας το άμεσο της υπόθεσης, ο κόσμος διασκεδάζει, χορεύει, τραγουδάει. Πρέπει να επισημάνω ότι αυτή η παράσταση με τους 4 καλλιτέχνες, τον ακροβάτη και το συνθέτη Νίκο Πλάτανο στο πιάνο έχει είσοδο € 5 και πως αυτό δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί χωρίς την ουσιαστική συμπαράσταση του Δημήτρη Κομνηνού, που μας παραχώρησε το φουαγιέ του Θεάτρου Βικτώρια. Τα “σταφύλια” μας είναι μια αυτοσχέδια παράσταση, που θυμίζει την αθωότητα παλιών καλών γιορτών».
22°
