«Δεν είμαι φωτορεπόρτερ» δηλώνει ο βέλγος φωτογράφος Harry Gruyaert. «Οι επιρροές μου προέρχονται από τη ζωγραφική και τον κινηματογράφο». Ωστόσο, οι βουτηγμένες στο χρώμα εικόνες του Λας Βέγκας και του Λος Άντζελες, το 1981, και της Μόσχας, το 1989, δεν μπορούν παρά να αποκαλύψουν τα σημάδια των καιρών. Εικόνες που δημοσιεύονται στο νέο βιβλίο του με τίτλο «Ανατολή / Δύση».
Ακολουθώντας τη διαίσθησή του, ο Gruyaert αντιλαμβάνεται ότι έλκεται από την καταγραφή μιας «μπαναλιτέ που είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα». Σκηνικά των κατοίκων από την καθημερινή ζωή εκείνων των πόλεων, για το τι συνέβαινε τότε, είναι 30 χρόνια μετά, κινηματογραφικά οράματα ενός άλλου κόσμου. Όπως ο ίδιος αναφέρει για αντίστοιχες εργασίες: «Η ιδιοφυΐα του Cartier-Bresson δεν ήταν μόνο ότι το έργο του έχει εξαιρετική σύνθεση, αλλά ότι λέει πολλά για το χρόνο και τον τόπο που φωτογραφήθηκε. Ήμουν ενθουσιασμένος οπτικά, αλλά σε ανθρώπινο επίπεδο πολύ λυπηρό».
23°
