Πικάπ του Δεκεμβρίου, ανάψτε επιτέλους! Ορίστε το ζουγκλιάρικο καύσιμο. Νέοι, ωραίοι, τρελαμένοι, εμπνευσμένοι και στο απόγειο του παιχνιδιού τους. Πρέπει να είναι ωραία αίσθηση να είσαι ένας Bazooka αυτές τις μέρες. Ασφαλώς το βολιώτικο κουιντέτο με την αθηναϊκή έδρα δεν ανιχνεύει ανεξερεύνητη ζώνη με το τελευταίο του σαφάρι στη δισκογραφία. Πρόκειται για έμπειρους παίκτες, με δεκαετή σταδιοδρομία και πλούσιο κατάλογο, με μια μεγάλη αμερικάνικη τουρνέ στις αποσκευές τους, με περισσότερες από δέκα περιοδείες στην Ευρώπη, και με τη δική τους ειδικά διαμορφωμένη θέση στο παγκόσμιο αντεργκράουντ. Μια νέα κυκλοφορία τους κατοχυρώνει σαν το πιο δυνατό προϊόν της εγχώριας ελληνόφωνης σκηνής. Το E.P. «Ζούγκλα / Zougla» διοχετεύτηκε μόλις στην αγορά σε βινύλιο και ψηφιακό download από την Inner Ear Records. Ροκάδες, αυτός είναι ο δίσκος σας.
Οτιδήποτε και να ειπωθεί για το ομώνυμο τραγούδι θα είναι πολύ μικρό. Μπες χωρίς επιφυλάξεις στη «Ζούγκλα» του YouTube και νιώσε τις τρίχες στο σβέρκο σου ολόρθες και το ρίγος να διαπερνά το κορμί σου. Ξεκινά σαν πολυρυθμική γεννήτρια με τις παραμετρικές του γκρουβ στα κόκκινα, βρυχάται, αλυχτά και αλαλάζει σε όλη την εκπληκτική εισαγωγή του με πρωτογονισμό B-52’s περιόδου «Rock Lobster», τσιτάρει τους ενισχυτές του στο τέρμα για να μας πνίξει στην ψυχεδελοπάνκ θύελλα των εμμονικών του ριφ, κατρακυλά στη ροκ εν ρολ ευδαιμονία με τα φρένα σπασμένα και χωρίς πυξίδα. Περίμενε: υπάρχει κι άλλο. Σε ένα άτυπο tribute που θα έπρεπε να διδάσκεται, η μπάντα αλλάζει τα φώτα στο «Sympathy for the Devil» χωρίς να παρεκκλίνει ούτε νότα από το πρωτότυπο. Το συνολικό αποτέλεσμα είναι ένα γκράντε ηλεκτρικό μιλκ-σέικ με άρωμα Ty Segal, Oh Sees, Baby Woodrose, King Gizzard and the Lizard Wizard, καθώς και οποιασδήποτε καίριας σύγχρονης σέκτας μπορείς να φανταστείς. Φοβερό χιτ.
Το ακουστικό «Εξαϋλώσου» έχει κάτι από την τριπαριστή αθωότητα των πρώιμων Pink Floyd και της «Baby Lemonade» φάσης του Syd Barrett, η «Δική σου σειρά» χρωστά πολλά στις χάρντκορ / πανκ ρίζες του γκρουπ και σε επιρροές που εκτείνονται από Hüsker Dü μέχρι Black Flag και Fugazi, το μακρόσυρτο, πολυεπίπεδο «Θέλω φύση» ξεθάβει όλες τις συνθετικές φόρμουλες των Bazooka για να σε χορτάσει με ρυθμό, ένταση, σχιζοφρενικά ξεσπάσματα.
Η «Ζούγκλα» είναι ο καλύτερος ελληνικός δίσκος που ακούσαμε το 2017, και μια τρανταχτή απόδειξη ότι το ροκ εν ρολ δεν είναι ζήτημα καλού πλασαρίσματος στον γεωγραφικό χάρτη, αλλά πειστικότητας στην ερμηνεία, δεινότητας στο στούντιο. Εδώ, με την πρώτη ακρόαση πετάς τη σκούφια σου. Τα καλύτερα έρχονται για τους Bazooka, οι οποίοι μοιάζουν με τύπους που και Fall άκουσαν, και στις μπάρες ξημεροβραδιάστηκαν όταν έπρεπε, και ξέρουν από την κούνια τους να παίζουν με τους όρους του αντεργκράουντ, δεν το φορούν σαν πουκάμισο από τα μεταχειρισμένα. Στις 23 Δεκεμβρίου ερμηνεύουν το εμπνευσμένο υλικό τους ζωντανά στο Gagarin 205, σε ένα live από το οποίο δεν θα ήθελες να λείψεις. Άκου και θα καταλάβεις.
14°
