Ένα ακόμα καλοκαίρι, πιο παράξενο από άλλα είναι η αλήθεια, η πόλη γεμάτη από πράγματα, εκδηλώσεις, ομάδες που δημιουργούν, λίγες οι συζητήσεις για καλοκαιρινές διακοπές, η μουσική όμως πάντα εδώ. Αυτή είναι μία ακόμη καλοκαιρινή κασέτα με τραγούδια που μου θυμίζουν καταστάσεις και πρόσωπα που πέρασαν από μπροστά μου ή από τη φαντασία μου.
Καλοκαίρι στην πόλη και καινούργια σαλονικιώτικη μπάντα και κομμάτι. Σωστή indie μουσική σαν σε αμάξι που διασχίζει την άδεια Εγνατία ένα ξημέρωμα του Ιούλη. Εύγε, Ηλία και Γιώργο!
Ξημερώματα στο Tempelhof, το άλλοτε αεροδρόμιο των ναζί, τώρα καταυλισμός προσφύγων χωρίς αύριο. Εικόνες θολές, άνθρωποι χωρίς πατρίδα, καλοκαίρια.
Βόλος-Πήλιο, Μάιος, η πρώτη βουτιά, βουτιά που ξεπλένει τον χειμώνα. Ομπρέλα που την παίρνει ο αέρας, το πρώτο κάψιμο, ο ήλιος πάντα ο ήλιος... Αφιερωμένο στη Χριστίνα, την Αγγελίνα και τον Γιάννη.
Ένα σαββατοκύριακο στις Μπαχάμες στην Ξάνθη. Εκεί είναι ακόμα ξένοιαστοι.
Για όλα αυτά που ο χειμώνας κρύβει και έρχονται ξανά και ξανά μπροστά με το πρώτο καλοκαιρινό φεγγάρι. Δισκάρα! Silence reminds that we are lost...
Ο καλύτερος ελληνικός δίσκος για φέτος, μια ελεγεία για ονειροπόλους. Ακούγεται συνέχεια με τον Κωστή και τον Ντέμη σε όλες τις τουρ στην Ελλάδα και τις ώρες που σχεδιάζουμε και ονειρευόμαστε για τη Θεσσαλονίκη.
Να επιστρέφεις πάντα πίσω. Για μένα, αυτό είναι η ηρεμία του μυαλού, οι μουσικές μου, οι φίλοι μου… Καλό καλοκαίρι γεμάτο μουσική και φίλους.
16°
