Ένα χρόνο μετά την αποχαιρετιστήρια, ιστορική τους συναυλία στο ΟΑΚΑ, o BD FOXMOOR κάθεται μπροστά από την κονσόλα και μαγεύει ξανά. Μπορεί οι Active Member να έκλεισαν την πορεία τους όμως όπως όλα δείχνουν τίποτα δεν τελείωσε. Ο B.D. FOXMOOR ξανακλείνει το μάτι, σταθερά μάχιμος, με νέο δίσκο και όπως πάντα στίχο-γροθιά .Το κοινό ήταν εκεί, σα να μην πέρασε μια μέρα, τραγουδώντας στίχο το στίχο, ρίμα τη ρίμα απαιτώντας και τη Sadahzinia στη σκηνή. Το νέο line up με ήχο συγκλονιστικό και παλμό ασταμάτητο καθήλωσε και ξεσήκωσε διαδοχικά με τέτοιο τρόπο που αναρωτιέται κανείς αν το πιστό κοινό κάνει τον καλλιτέχνη σπουδαίο ή ο σπουδαίος καλλιτέχνης διαμορφώνει ένα σπουδαίο και πιστό κοινό. Και μιλώντας για σπουδαίο κοινό μια ανταπόκριση από το live του Σαββάτου ήρθε στο mail box μου να με επιβεβαιώσει και να υπερθεματίσει :
«Βάστα, ρε» Έτσι ξεκίνησε η συναυλία του B.D.Foxmoor για το νέο του άλμπουμ Armarima, στο Πειραιώς Αcademy, στίχος άμεσος στεγνός ευθύς , χωρίς παρενθέσεις αποσιωπητικά και υποκείμενα, μόνο ουσιαστικά, ανάσες και μουσική. Εκεί δίπλα του « τα μικρά ξωτικά» και η εμφάνιση της Sadahzinia, που ξεσήκωσε το κοινό .Ο B.D.Foxmoor δεν ξεχνά , μας ψιθυρίζει στίχους και εμείς τους τραγουδάμε «Δεν είναι τραγούδια τούτα τα σακατέματα είναι ωδές στις μελλοντικές μας νεκροπόλεις και ποιος καριόλης τρίβει τα χέρια του; Για πες μου. Μήπως αυτός που "αφεντικό" έχεις μάθει να φωνάζεις Κι αν σε θίγει του λόγου το απρεπές μου τράβα γαμήσου κι όπου σταθείς να το γιορτάζεις» στον τόπο μου κάνουμε το ευχαριστώ ρίμα και στίχο, κει που φυσά όμορφος και αλήτικος αέρας . Κόντρα πετώ στον ουρανό κόντρα και στον αιθέρα, κόντρα ανοίγω τα φτερά και ας με πετάξει πέρα. [Μ.μ. Παβένος]
19°
