Ο σκηνοθέτης του ισπανικού θρίλερ «Ποιος κλέβει ποιον;» επανέρχεται με άλλη μια πρωτότυπη ιδέα, που ποντάρει στα μαθηματικά και την ανεξήγητη (όσον αφορά την ανάγνωση της ιστορίας) ερμηνεία τους. Υπάρχουν δύο τρόποι για να δει κάποιος το φιλμ. Ο πρώτος είναι εκείνος που θεωρεί πως οι αριθμοί λένε μόνο την αλήθεια και τα πάντα στη ζωή είναι μια συνάρτηση που βγάζει νόημα ακόμη και στις πιο δύσκολες συνθήκες. Ο δεύτερος είναι εκείνος που αφορά σε όσους δεν τα πήγαιναν ποτέ καλά με το μάθημα των μαθηματικών, οπότε και η ταινία αυτή θα τους φανεί από παγερά αδιάφορη έως... ενοχλητική! Το «Μυστικό της πεταλούδας» σαφώς και δεν είναι το συνηθισμένο θρίλερ με τον μπαμπούλα-κακό και την πρόκληση τρόμου από τα συνεχή ξαφνιάσματα της κάμερας. Απαιτεί τη συνεχή σκέψη και την παρακολούθηση της ιστορίας από τη πλευρά του θεατή αλλά και τη συναισθηματική εμπλοκή του όσον αφορά κάποιες ιστορίες – σαν εκείνη του 10χρονου Νίκο ο οποίος παλεύει να ισορροπήσει ανάμεσα στην υπακοή προς τη μητέρα του και την αποφυγή του μοιραίου, ύστερα από το μήνυμα που τον προειδοποιεί ότι θα πεθάνει τη μέρα των γενεθλίων του! Καθώς εκτυλίσσεται η πλοκή, το στοίχημα για τον σκηνοθέτη είναι να φτιάξει όσο πιο πειστική γίνεται την ιστορία του. Για να τα καταφέρει επιλέγει ως βασικό πρωταγωνιστή και πρόσωπο κλειδί του έργου τον εύθραυστο συναισθηματικά και ψυχικά Jon (o Ραούλ Αρεβάο υποδύεται με τις κατάλληλες αμφιβολίες τον άντρα που πάσχει από σχιζοφρένεια και μπερδεύει συχνά τη φαντασία με την πραγματικότητα αλλά στο τέλος βρίσκει την άκρη του νήματος), που χάρη στις ικανότητές του στα μαθηματικά ανακαλύπτει ότι στο ίδιο μέρος που κινδύνευσε ο φίλος του, κάποια άλλα αιματηρά γεγονότα στο παρελθόν είχαν τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά, εκτός της κοινής μέρας που είναι η 12η Απριλίου, και αφορούσαν τον αριθμό καθώς και τις ηλικίες των μαρτύρων. Το σενάριο, εκτός του εντυπωσιακού προφίλ του, «φωτογραφίζει» κάποιες βασικές αλήθειες που σχετίζονται με την Ιστορία και τις πολιτικές συνθήκες (όλα ξεκινούν από το επεισόδιο στην τράπεζα του 1912 όπου ένας απελπισμένος αγρότης ζητά δάνειο για να θεραπεύσει την άρρωστη κόρη του), τα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα (ανεργία, bulling, αποξένωση) αλλά και κάποιες βασικές διαχρονικές αξίες (η αγάπη και η φιλία ως φάρμακο για τη μοναξιά ή την κατάθλιψη), που κάνουν την ταινία ακόμη πιο ελκυστική. Έστω κι αν χρειαστούν τα μαθηματικά για να μας το αποδείξουν.
