Η Συμμορία των 8

Η ακομπλεξάριστη φεμινιστική βερσιόν μιας κλασικής heist movie που γεννήθηκε στα 60s με τη «Συμμορία των 11» της Ratpack και ανδρώθηκε στα 00s με την παρέα των Κλούνι, Πιτ, Ντέιμον κ.ά. δεν είναι αμελητέα ποσότητα. Διαθέτει εκτός του αναμενόμενου megacast –όπου πρωτοστατεί η χλιαρή και μονοδιάστατη, πάντως, εδώ Μπούλοκ μαζί με τις Μπλάνσετ, Χάθαγουεϊ (καλύτερες) και Έλενα Μπόναμ Κάρτερ (απολαυστικότατη)–, μια σπιρτάδα κι έναν αέρα ανανέωσης που δίνει ρυθμό στην πλοκή μαζί με κάποιες απολαυστικές σκηνές. Όμως ο Γκάρι Ρος («Το μεγάλο φαβορί», «Hungergames») δεν επιδιώκει να δώσει τη δική του άποψη πάνω στην «ταινία κομπίνας»: αντιγράφει απλώς την αισθητική του Σόντερμπεργκ (o δημιουργός των προηγούμενων φιλμ) και υπηρετεί πιστά το δόγμα «εξυπνάδα στις ατάκες και γοητεία στη δράση», χωρίς να παίρνει τίποτε στα σοβαρά. Δεν είναι αρνητικό αυτό…