Με ένα πετυχημένο θεατρικό στο πορτμπαγκάζ και αποφασισμένη να δημιουργήσει μόνη της τον κινηματογραφικό ρόλο που δεν της πρότεινε κανείς, η Ελένη Ράντου έγραψε το «Πεθαίνω για σένα», μεταμορφώθηκε σε μητέρα (που ανακαλύπτει ξανά τον έρωτα μέσω του... μαθηματικού του γιου της) και σύζυγο (τροχονόμου!), και βγαίνει με φόρα στη λωρίδα ταχείας κυκλοφορίας της ελληνικής κωμωδίας.
Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θέλετε να μεταφέρετε το «Μαμά μην τρέχεις» στη μεγάλη οθόνη; Μόνο σα θεατής του σινεμά έχω βρεθεί σε σκοτεινή αίθουσα και η επιθυμία να δοκιμάσω ένα είδος που δεν το ξέρω μ’ ένα σενάριο που ξέρω καλά... μου φάνηκε ωραίος συνδυασμός. Το ελληνικό σινεμά πάσχει στη δραματουργία. Εγώ τη δραματουργία τη σπουδάζω 20 χρόνια μέσα από σπουδαία θεατρικά κείμενα. Η γοητεία του αγνώστου σε μια ηλικία που όλα μοιάζουν γνώριμα... και η ασφάλεια μιας στέρεης ιστορίας, ωραίων χαρακτήρων και καλών συνεργατών έδιναν υπόσχεση για μια ωραία περιπέτεια.
Πόσο δύσκολο ήταν να μετατρέψετε το θεατρικό έργο σε σενάριο; Καθόλου. Ήταν σενάριο άλλωστε προτού γίνει θεατρικό. Το μόνο που χρειάστηκε ήταν να το ξαναδώ μετά από 5 χρόνια και να ψάξω αν με συγκινεί ακόμα.
Μπήκατε στον πειρασμό να σκεφτείτε αν θα έπρεπε να σκηνοθετήσετε εσείς το φιλμ; Καμία στιγμή. Δούλεψα τόσο αρμονικά με τον Νίκο τον Καραπαναγιώτη, ήξερε τόσο καλά να αμβλύνει τα άγχη, να δημιουργεί συνθήκες νηφαλιότητας.
Σε τι διαφέρει το «Πεθαίνω για σένα» από τις άλλες ελληνικές κωμωδίες; Νομίζω στο ότι έχει ένα δομημένο σενάριο, με αρχή, μέση και τέλος –χωρίς αυτή την αρετή δεν θα ’χε αντέξει στο θέατρο για 3 σεζόν– και στο ότι παρότι είναι κωμωδία που έχει πολύ γέλιο έχει και κάτι να πει.
Πού νομίζετε ότι οφείλεται η καινούργια άνθιση του συγκεκριμένου είδους; Στη διάθεση του ελληνικού κοινού να στηρίξει κάτι δικό του. Μακάρι αυτή τη διάθεση να την αγκαλιάσουν οι αρμόδιοι του σινεμά με σοβαρότητα και να μην κερδοσκοπήσουν πάνω της.
Πώς πείσατε τη Μάρθα Καραγιάννη να επιστρέψει στο σινεμά; Δεν τόλμησα να της κάνω η ίδια την πρόταση. Δεν φανταζόμουν ότι θα δεχόταν. Η Ρούλα Νικολάου από την παραγωγή την πλησίασε και από τον ενθουσιασμό της...
Πόσες φορές έχετε πει τη φράση… πεθαίνω για σένα; Κάθε φορά που αγαπάω κάτι. Δεν έχω άλλο τρόπο ν’ αγαπώ. Είμαι υπερβολική. Το μέτρο και η σύνεση δεν είναι τα χαρακτηριστικά μου. Γαμώτο!
Στα σχολικά σας χρόνια είχατε ποτέ ερωτευτεί μαθηματικό; Είχα ενθουσιαστεί μ’ έναν καθηγητή μου. Δεν λέω ονόματα. Πάντως αργότερα έμαθα ότι παντρεύτηκε μαθήτριά του.
Ποιο είναι το πιο απίθανο πράγμα που σας έχει συμβεί στον κόμβο Κηφισίας; Στη διάρκεια των γυρισμάτων. Ξύριζα τα πόδια μου πριν από κάποιο πλάνο. Στη μέση του κόμβου. Κι ο κόσμος που πέρναγε δεν παραξενευόταν. Σα να έκανα το πιο φυσιολογικό πράγμα μου απηύθυνε το λόγο. Πόσο έχει εξοικειωθεί ο κόσμος με τον παραλογισμό!
Ποια πιστεύετε ότι θα είναι η σχέση σας με τους τροχονόμους μετά την έξοδο της ταινίας στις αίθουσες; Λιγότερες ή περισσότερες κλήσεις; Δεν το ’χω σκεφτεί. Τους συμπαθώ πολύ έτσι που είναι εκτεθειμένοι σ’ όλη αυτή τη κυκλοφοριακή τρέλα. Πάντως το ρόλο δεν τον έφτιαξα για να μου σβήνονται οι κλήσεις!
25°
