Τέλη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Δύο γάλλοι στρατιώτες που πολέμησαν στα χαρακώματα και γλίτωσαν την ύστατη ώρα (πληρώνοντας βαρύ τίμημα, ειδικά ο νεαρός Εντουάρ που είδε το πρόσωπό του να παραμορφώνεται), βρίσκουν τρόπο να πάρουν την εκδίκησή τους από το επίσημο γαλλικό κράτος με μια τέλεια κομπίνα.
Αν και η ιστορία προϊδεάζει για σκληρές εικόνες και μια βαριά ατμόσφαιρα, δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Η λογοτεχνική στόφα του Πιέρ Λεμέτρ (η ταινία είναι βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημά του) συναντά τη σκηνοθετική μαστοριά του Αλμπέρ Ντιποντέλ, που μετατρέπει ένα τόσο σκληρό θέμα σε μαγευτικό και ανυπέρβλητο κινηματογραφικό θέαμα. Η έμπνευση του πρωταγωνιστή - σκηνοθέτη Ντιποντέλ να κάνει την ταινία του ένα κράμα σουρεαλιστικού παραμυθιού και μαύρης κωμωδίας τον δικαιώνει απόλυτα. Η βραβευμένη με 5 Σεζάρ δημιουργία του Ντιποντέλ (ανάμεσα σε αυτά φυσικά κι εκείνο της κορυφαίας σκηνοθεσίας) είναι μια κραυγή κατά του πολέμου και της απληστίας (ο τρόπος που κάποιοι πλούτισαν επενδύοντας στη θλίψη ανθρώπων που βίωσαν την απώλεια), αλλά και μια επίκληση στην ανάγκη συνέχισης της ζωής με όρους όχι απλώς καθημερινούς ή εκκεντρικούς αλλά σχεδόν ονειρικούς και άγριας φαντασίας. Αυτό είναι και το δυνατότερο στοιχείο του φιλμ με τις πανέμορφες μάσκες του Εντουάρ που «κρύβουν» τις ουλές στο πρόσωπό του και είναι από μόνες τους ένας σημαντικός λόγος για να το δει κάποιος.
20°
