Αόρατος μαγνήτης

Πάνε μέρες τώρα

Που δεν μπορώ να κοιμηθώ

Επισκέπτρια νιώθω στο σώμα μου

Τα κόκκινα μαλλιά μου θαμπά

Κι οι φακίδες άχρωμες

Τα σημάδια του καλοκαιριού

Που τόσο σ’ αρέσουν

Ένα ένα, χάθηκαν ήδη

Δεν τόν θέλω τον κόσμο

Στην πιο πολύβουη πλατεία

Πιο μόνη

Το φως μέ αγριεύει

Στο σκοτάδι κάπως ηρεμώ

Σέ βλέπω να γυρνάς το βλέμμα

Μην κρύβεις το πρόσωπό σου στα σεντόνια

Κι ας είναι χαμένο σε σκέψεις

Αφού σαν κλείσεις τα μάτια

Δεν μπορείς πια να μού κρυφτείς

Δεν είμαι ρομαντική

Τούς αγαπώ βέβαια τους ρομαντικούς

Κι ας λέω

Δεν ψάχνω γι’ απαντήσεις

Που τα βήματά μου μέ φέρνουν σ’ εσένα

Αρκεί που μπήκες στο δωμάτιο

Μία φορά

Ένας αόρατος μαγνήτης

Όνειρο, πραγματικότητα και φαντασίωση, Ένα.

Φάτα Μοργκάνα

Εικαστικό: Χριστιάννα Οικονόμου