Η Τέτα Παπαδοπούλου, σπάνιας δημοσιογραφικής ευθυκρισίας φωνή, μου θύμισε πρόσφατα μια ρήση των παλαιοτέρων: «Για όποιον δεν ντρέπεται, η ζωή είναι εύκολη».
Είναι εύκολη, πράγματι, η ζωή για τον Καμμένο, από τη στιγμή που δεν ντρέπεται να ψηφίζει το «πολυνομοσχέδιο» στη Βουλή, να χειροκροτεί την υπερψήφισή του, και έπειτα από δύο μέρες να δηλώνει ότι είναι «εγκληματική και αντισυνταγματική» η διάταξη για τον ΦΠΑ στα νησιά. Πρόκειται για τον ίδιο αρειμάνιο εθνοπατριώτη που έκανε γαργάρα τις δηλώσεις Μουζάλα για τη Μακεδονία, που έχει δεχτεί τη φύλαξη των ανατολικών συνόρων της χώρας από το ΝΑΤΟ, που, που… Μην έχετε καμιά αμφιβολία. Αν αύριο τεθεί, που λέει ο λόγος, θέμα παραχώρησης δύο-τριών βραχονησίδων στην Τουρκία, ο Καμμένος θα αγανακτήσει, θα «κλάψει», και θα… υπογράψει. Μοναδική προϋπόθεση: να μη χάσει το υπουργείο, στο οποίο τον εξακόντισε, περίπου από το πουθενά, η ιδιότυπη πολιτική κατάσταση στην οποία βρέθηκε η χώρα μετά το 2009.
Είναι εύκολη η ζωή για τους 153 (σωστότερα: 152 και μισή) των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που έχουν καταπιεί σχεδόν όλα εκείνα τα οποία δεν παρέλειπαν να καταγγέλλουν έως τον Ιανουάριο του 2015. Σε πολύ μεγάλο ποσοστό, κι αυτοί ήρθαν από το πουθενά, και ξέρουν πως θα ξαναγυρίσουν στο πουθενά αν πέσει η αριστεροδεξιά κυβέρνηση την οποία στηρίζουν με την ψήφο τους. Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ προέρχεται από τους λεγόμενους Μπανιάδες, οι οποίοι εμφανίστηκαν τρεις φορές σε εθνικές εκλογές, και έλαβαν 0,43%, 0,23% και 0,13% αντίστοιχα! Προκειμένου να μη χάσουν, λοιπόν, αυτό το ανέλπιστο δώρο που τους επιφύλαξε η πολιτική τους τύχη, θα «καταπιούν» και το Άγιον Φως, και την Παναγία Σουμελά, και τον νέο Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο διαρκείας 99 ετών, και ό,τι άλλο χρειαστεί.
Είναι εύκολη η ζωή για την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, από τη στιγμή που δεν ντρέπεται να δηλώνει ότι οι απατεώνες οι οποίοι είχαν καταλάβει θέσεις στο δημόσιο με πλαστά πτυχία δεν θα απολυθούν (ούτε αυτοί!), αλλά θα τους δοθεί η ευκαιρία να «νομιμοποιήσουν» τα πτυχία τους. Πελάτες μας είναι, να μην τους διευκολύνουμε τους ανθρώπους; Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο.
Είναι εύκολη η ζωή όταν κινείσαι, γενικά, με γνώμονα ποιοι είναι πολιτικοί πελάτες σου και ποιοι όχι. Έτσι, αφού πρώτα ο ανεκδιήγητος Σεβαστάκης (αυτός το παίζει και διανοούμενος, τρομάρα του…) δήλωσε ωμά, μιλώντας για τους ελεύθερους επαγγελματίες, «αυτοί έτσι ή αλλιώς δεν μας ψηφίζουν», ήρθε και ο κομισάριος Κυρίτσης να κηρύξει, ουσιαστικά, πόλεμο στους «μένουμε Ευρώπη». Σε εκείνους, δηλαδή, που είχαν το θράσος (άκουσον, άκουσον!) να ψηφίσουν Ναι στο δημοψήφισμα, αντί να ψηφίσουν «υπερήφανα» Όχι, να χορέψουν το ίδιο βράδυ στο Σύνταγμα γιορτάζοντας τη νίκη τους, και μετά από μια εβδομάδα να υπογράψουν ένα μεγαλοπρεπές… Ναι.
Γι’ αυτό σας λέω: κάθε μέρα και περισσότερο πείθομαι ότι αυτοί οι άνθρωποι, προκειμένου να μη χάσουν το τυρί της εξουσίας (σε όλες του τις εκδοχές, όχι μόνον την οικονομική), είναι ικανοί για όλα. Με άλλα λόγια, πρόκειται για λιμάρια, για λιγούρηδες της εξουσίας. Και βέβαια, εννοώ πολιτικούς λιγούρηδες. Άλλωστε, πώς θα μπορούσα να εννοώ λιγούρηδες με τη στενότερη, την οικονομική έννοια του όρου, από τη στιγμή που τη συριζανελική νομενκλατούρα την αποτελούν κατά πολύ μεγάλο ποσοστό άνθρωποι ευκατάστατοι έως και λίαν ευκατάστατοι (μια ματιά στα περιουσιακά στοιχεία του Τσακαλώτου και του Σταθάκη, της Φωτίου και του Φλαμπουράρη, καθώς και άλλων πολλών, θα σας πείσει για του λόγου το ασφαλές).
Λιμάρια/λιγούρια της εξουσίας, λοιπόν. Λιγούρηδες που, έπειτα από χρόνια μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, κάπου μεταξύ 0,4% και 4%, έπεσαν με τα μούτρα στην τούρτα της εξουσίας, έμαθαν (ή βεβαιώθηκαν) πόσο γλυκιά είναι, και σήμερα δεν είναι διατεθειμένοι να την αφήσουν με τίποτε. Κατά τον Γιάννη Στουρνάρα, πάντα νηφάλιο και προσεκτικό στις δηλώσεις του, η παρέα που μας κυβερνά, μαζί με τα χθεσινά φιλαράκια της, έχει στοιχίσει ήδη στη χώρα 86 δισ. ευρώ (και βλέπουμε…)! Όμως, αυτών δεν ιδρώνει το αφτί τους. Η διολίσθηση προς τον απόλυτο κυνισμό και το απύθμενο θράσος είναι ταχύτατη. Εξού και το «Λιμάρια και κυνικοί» του τίτλου. Αν και πιο σωστό θα ήταν ίσως το «Λιμάρια, γι’ αυτό κυνικοί».
11°
